Krok dalej.. Normalne życie w nienormalnych czasach.

Kolejny etap zakończony. Raz, dwa, trzy.. start.

Budzą mnie w nocy bardzo dziwne sny. Przy śniadaniu już nie pamiętam o czym.

Ciężko mi się wstaje, przestawiam budzik i udaję, że 10 minut leżenia coś zmieni.

Marzę o tym, żeby obudzić się tak, aby umieć wcześniej zacząć dzień, choć dobrze się znam - obudzę się i stwierdzę, że lepiej chwilkę poleżeć.

Wymyślam nowe postanowienia, planuje nowe rzeczy, wracam do starych. Próbuję.

Co można jeszcze zrobić, jak zmienić dzień,żeby z tego życia wyrwać to , co powinnam wyrwać.

Niepłodność w czasach zarazy

Odkrywamy nowe radości.

Radość z dostawy produktów żywnościowych. Nigdy wcześniej 1 kg mąki i paczka drożdży nie sprawiła tyle radości, co dziś.

Cieszymy się z obecności witaminy C i spirytusu.

Przelałam nawet nalewkę z pigwowca i aronii do butelek, umieściłam w barku, jako produkty pierwszej potrzeby.

Cieszy nas każdy prawidłowy pomiar temperatury.

Nagle okazuje się, że lata niepłodności pomogły nam zbudować dobrą odporność. Wysoki poziom wit D , obniżony dietą cukier i cholesterol stają się naszymi sprzymierzeńcami..

I na tym koniec radości, bo dalej martwimy się tym co będzie DALEJ.

Martwimy się, czy nie będzie mi potrzebny zabieg w przyszłym tygodniu..
Zastawiamy się, czy będzie możliwość wykonania badań w terminie 6 tyg po poronieniu.
Czy uda się zebrać dane do wizyty u immunologa..
Czy w ogóle placówki badają nasze DNA, czy raczej przeniosły siły na walkę z koronawirusem?

Martwimy się, czy kiedy przyjdzie DALEJ, na pewne rzeczy będzie za późno.


Kupiliśmy psa. Jest wspaniałym pocieszycielem na te trudne dni.
A jednak nic nie odciąga tak myślenia o niepłodności jak pandemia.
Jesteśmy i tak zawieszeni do rozwiązania.. Ale też już nic nie planujemy.
Nawet nie szukam już, gdzie i kiedy zrobić badania.
Po prostu jesteśmy.